Նոյեմբերի 13-ին, հերթական «դատավարության» ժամանակ, Ադրբեջանի դատախազությունը ցմահ բանտարկություն է պահանջել Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի, պաշտպանության բանակի նախկին հրամանատար Լևոն Մնացականյանի, պաշտպանության բանակի նախկին փոխհրամանատար Դավիթ Մանուկյանի, խորհրդարանի նախկին խոսնակ Դավիթ Իշխանյանի և նախկին արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանի համար։ Դատախազությունը պահանջել է նաև, որ նախկին նախագահներ Արկադի Ղուկասյանն ու Բակո Սահակյանը դատապարտվեն 20 տարվա ազատազրկման:               
 

Խոսքը և մենք

Խոսքը և մենք
07.01.2024 | 13:17

(սկիզբը` այստեղ)

Մարդու կյանքում խոսքը միշտ կարևոր դեր է ունեցել։ Մարդը կարողացավ բանավոր և գրավոր խոսքի միջոցով գիտելիք հաղորդել մյուս մարդուն, փոխանցել հաջորդ սերունդներին իր կենսափորձը և դուրս գալով քարանձավից հասնել լուսին։

Չլիներ խոսքը, չէր լինի քաղաքակրթությունը։

Ըստ Աստվածաշնչի ի սկզբանե Բանն էր։ Բանն Աստծո մոտ էր և Բանն աստված էր։

Այս տողերը մեկնաբանող հոգևոր հայրերը համոզված են, որ բանը հենց Աստծո խոսքն է և Աստված բառը նշանակում է ասված։ Ասաց՝ եղիցի լույս և եղավ լույս։ Այսինքն խոսքն ասվեց և դարձավ իրականություն։

Աստծո խոսքը մեզ է հասել բազում խմբագրումներով և մեկնաբանություններով։ Աստվածաշունչը մինչև մեսրոպատառ հայերենով թարգմանվելը եղել է արամերեն, եբրայերեն, ասորերեն և հունարեն։ Այս տեքստերը մի քանի լեզվամտածողության միջով անցնելով նոր իմաստներ են ստացել ու նաև շեղումներ ունեցել բնագրից։

Հենց միայն «ի սկզբանե բանն էր» տողը տարբեր լեզուներում տարբեր մեկնաբանումներ ունի։ Հայերենում բանը մի քանի իմաստ ունի և ըստ հոգևոր հայրերի տվյալ դեպքում դա խոսքն է։

Հարկ եմ համարում հայտնել այս առիթով իմ միամիտ կարծիքը, որ համաձայն չեմ բանը որպես խոսք և Աստվածը որպես ասված մեկնաբանելուն։

Բանը այս համատեքստում կարգ է՝ համակարգը, իսկ Աստվածը աստ տվածն է, որտեղ աստ տիեզերք է նշանակում։ Այսինքն բանն աստծո մոտ էր և բանն Աստված էր, նշանակում է սկզբից համակարգն էր, այն տիեզերքում էր և արդեն տրված էր։

Խոսքով կարելի է ներկայացնել իրականությունը, բացատրել այն, բայց հնարավոր է նաև նենգափոխել ու ստեղծել զուգահեռ՝ վերացարկված իրականություն, այն ինչ շարունակ արել են քարոզիչները և քաղգործիչները, իսկ հիմա շատերս սոցցանցերում։

Դրախտի և դժոխքի մոդելը աշխատում է նաև քաղաքականության մեջ, միայն դրախտի փոխարեն ասվում է առաջադիմություն, իսկ դժոխքի փոխարեն հետադիմություն։

Ինֆորմացիայի առատ հոսքը ստիպում է ինձ եզրակացնել, որ մոտ ապագայում խոսքը ոչ մի արժեք չի ունենալու, քանզի ամրագրվում է այն միայն դրամով։

Հնդկաստանում կա ցեղախումբ, որի անդամը, եթե խոսք է տալիս ու չի կատարում, զրկվում է իր անունից։ Ոչ ոք այլևս նրան անունով չի դիմում։ Պատկերացրեք, եթե այդ ավանդույթը լիներ Հայաստանում, քանի՞ քարոզիչ, պաշտոնյա ու քաղգործիչ կզրկվեին իրենց անուններից։

Կամո ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ

Դիտվել է՝ 5481

Մեկնաբանություններ

违闁冲灈鏅涙禍楣冩煃閳圭偓瀵i柛蹇嬪€栧畷锟犲煑閳轰椒澹曢柟璐瑰棗澹旈梺鐐藉劜椤曘垽宕/1340287037" rel="nofollow">Բնապահպանություն
  • Հոգևոր
  • Մշակույթ
  • Մարզական
  • Կենսակերպ
  • Տեսանյութ
  • Այլ
  • 15.11.2025